مه به انگلیسی

کلمه «مه» به انگلیسی fog است و به پدیده‌ای طبیعی اشاره دارد که در آن قطرات بسیار ریز آب در نزدیکی سطح زمین معلق می‌شوند و باعث کاهش دید می‌شوند.

مه نوعی ابر است که در سطح زمین تشکیل می‌شود و اغلب در مناطق مرطوب، کوهستانی یا نزدیک دریا دیده می‌شود. این پدیده معمولاً در ساعات اولیه‌ی صبح یا پس از بارندگی و هنگام سردشدن هوا در شب اتفاق می‌افتد.

مه می‌تواند از نظر ضخامت و تراکم متفاوت باشد؛ گاهی فقط یک لایه‌ی نازک از رطوبت در هوا دیده می‌شود، و گاهی آن‌قدر غلیظ است که دید رانندگان و عابران پیاده را به‌شدت محدود می‌کند. در چنین شرایطی، مه می‌تواند خطراتی برای رفت‌وآمد و حمل‌ونقل ایجاد کند، به‌خصوص در جاده‌ها، فرودگاه‌ها و دریا.

در فرهنگ و ادبیات، مه معمولاً نمادی از ابهام، راز، فراموشی یا فاصله است. در شعر و داستان، مه می‌تواند استعاره‌ای باشد برای وضعیتی ناپایدار، ذهنی گیج یا آینده‌ای نامعلوم. از سوی دیگر، مه در تصاویر طبیعی هم حس زیبایی و آرامش به فضا می‌بخشد؛ وقتی در دل جنگل یا کوهستان مه پدید می‌آید، منظره‌ای خیال‌انگیز و شاعرانه ایجاد می‌کند.

از نظر علمی، مه زمانی ایجاد می‌شود که دمای هوا به نقطه‌ی شبنم برسد و بخار آب موجود در هوا تقطیر شود و به شکل قطرات ریز آب در فضا پخش شود. نوع مه ممکن است بسته به عوامل جوی، نوع زمین و میزان آلودگی هوا متفاوت باشد، از جمله مه دریا، مه کوهستان، یا مه ناشی از آلودگی صنعتی که به آن "مه‌دود" یا smog گفته می‌شود.