نابرابرنگری به انگلیسی

کلمه‌ی «نابرابرنگری» در زبان انگلیسی می‌تواند به inequity یا inequality perspective و یا unequal view ترجمه شود.

این اصطلاح به نوعی نگرش اشاره دارد که بر اساس آن، افراد یا پدیده‌ها به‌طور یکسان و عادلانه دیده نمی‌شوند، بلکه تفاوت‌ها و فاصله‌ها میان آن‌ها برجسته یا حتی اغراق‌آمیز می‌شود. در چنین نگرشی، عدالت و توازن در نگاه و قضاوت جای خود را به تمایزگذاری و تبعیض می‌دهد. بنابراین، «نابرابرنگری» را می‌توان نوعی زاویه‌ی دید یا رویکرد فکری دانست که در آن، همسانی‌ها نادیده گرفته شده و تمرکز اصلی بر تفاوت‌ها یا فاصله‌ها قرار می‌گیرد.

از دیدگاه اجتماعی، نابرابرنگری یکی از عواملی است که زمینه‌ساز شکل‌گیری تبعیض‌ها و شکاف‌های گسترده در جوامع می‌شود. هنگامی که افراد، گروه‌ها یا ساختارها با چنین نگاهی عمل می‌کنند، امکان ایجاد فرصت‌های برابر برای همگان کاهش می‌یابد و دسترسی به منابع، امکانات و امتیازات بر اساس معیارهایی غیرمنصفانه توزیع می‌شود. این نوع نگرش، ریشه‌ی بسیاری از ناهنجاری‌ها و مشکلات اجتماعی بوده و تاریخ نشان داده است که هر جا نابرابرنگری به صورت گسترده حاکم شده، جامعه دیر یا زود با چالش‌های عمیقی روبه‌رو گردیده است.

از منظر روان‌شناسی فردی، نابرابرنگری می‌تواند بر روابط انسانی نیز تأثیر بگذارد. فردی که به‌طور مستمر با دید نابرابر به دیگران نگاه می‌کند، معمولاً در قضاوت‌هایش دچار پیش‌داوری می‌شود و نمی‌تواند تصویری واقع‌گرایانه از اطرافیان خود داشته باشد. چنین نگرشی ممکن است روابط دوستانه، خانوادگی یا حرفه‌ای را دچار تنش کند و مانع از شکل‌گیری پیوندهای عمیق و سالم شود. به همین دلیل، روان‌شناسان توصیه می‌کنند که افراد نسبت به الگوهای ذهنی خود آگاه باشند و در صورت مشاهده‌ی چنین تمایلاتی، برای اصلاح آن‌ها اقدام کنند.

از سوی دیگر، در حوزه‌ی علوم انسانی و پژوهش‌های دانشگاهی، «نابرابرنگری» به‌عنوان یک مفهوم تحلیلی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. پژوهشگران هنگام بررسی پدیده‌های اجتماعی یا فرهنگی، گاهی به این نتیجه می‌رسند که بخشی از مشکلات و تنش‌ها ناشی از نگاه نابرابر به گروه‌ها یا هویت‌های مختلف است. در اینجا، نابرابرنگری نه صرفاً به‌عنوان یک ویژگی فردی، بلکه به‌عنوان یک چارچوب تحلیلی در نظر گرفته می‌شود که می‌تواند توضیح دهد چرا برخی ساختارها به‌طور سیستماتیک به بازتولید نابرابری می‌پردازند.

«نابرابرنگری» را می‌توان به‌مثابه‌ی هشداری دانست که یادآور می‌شود نگاه انسان‌ها نسبت به جهان و دیگران می‌تواند پیامدهایی فراتر از ادراک شخصی داشته باشد. هنگامی که نابرابرنگری به یک عادت فکری یا رویکرد غالب تبدیل شود، آثار آن در تمام سطوح زندگی فردی و جمعی آشکار می‌گردد. توجه به این مفهوم و تلاش برای جایگزین کردن آن با نگرش‌های عادلانه‌تر و متوازن‌تر، نه‌تنها یک انتخاب فردی، بلکه ضرورتی برای رشد و پایداری اجتماعی محسوب می‌شود.