Astigmatism

لمه‌ی «astigmatism» در زبان فارسی به «آستیگماتیسم» ترجمه می‌شود.

این واژه یک اصطلاح پزشکی و چشم‌پزشکی است و به اختلال بینایی ناشی از انحنای نامنظم قرنیه یا لنز چشم اشاره دارد که باعث می‌شود نور به‌درستی روی شبکیه متمرکز نشود و تصویر ایجادشده تار یا نامتقارن دیده شود.

در معنای پزشکی و بینایی‌شناسی، astigmatism یکی از شایع‌ترین مشکلات بینایی است که می‌تواند همراه با نزدیک‌بینی یا دوربینی نیز رخ دهد. فرد مبتلا به آستیگماتیسم معمولاً هنگام دیدن اشیاء، خطوط عمودی یا افقی، یا حتی متن، با تاری یا کشیدگی تصویر مواجه می‌شود. این اختلال به علت ناهمواری سطح قرنیه یا شکل نامنظم لنز داخلی چشم ایجاد می‌شود و می‌تواند در درجات مختلف خفیف تا شدید ظاهر شود.

در تشخیص و درمان پزشکی، آستیگماتیسم با استفاده از معاینات دقیق چشم و ابزارهایی مانند رتینوسکوپ یا فتورفرکتومتر شناسایی می‌شود. درمان آن معمولاً شامل استفاده از عینک با عدسی مخصوص، لنزهای تماسی یا در موارد شدید جراحی اصلاحی مانند لیزیک است. تشخیص و اصلاح به موقع astigmatism می‌تواند کیفیت بینایی و راحتی بصری فرد را به شکل قابل توجهی بهبود دهد.

در زندگی روزمره و آموزشی، افراد مبتلا به آستیگماتیسم ممکن است هنگام مطالعه، کار با کامپیوتر یا رانندگی با مشکلاتی مواجه شوند. تاری یا کشیدگی تصویر می‌تواند باعث خستگی چشم، سردرد و کاهش تمرکز شود. بنابراین، تشخیص زودهنگام و استفاده از وسایل اصلاح بینایی برای جلوگیری از پیامدهای منفی ضروری است.

از دیدگاه زبان‌شناسی و علمی، واژه‌ی astigmatism ریشه در واژه‌ی یونانی a- به معنای «فاقد» و stigma به معنای «نقطه» دارد و در مجموع به معنای «فاقد یک نقطه‌ی کانونی دقیق» است. این نام‌گذاری توصیفی به ماهیت فیزیکی اختلال بینایی اشاره دارد، جایی که نور در یک نقطه‌ی واحد متمرکز نمی‌شود و تصویر تار دیده می‌شود.

«astigmatism» یا «آستیگماتیسم» یک اختلال بینایی است که به علت ناهمواری قرنیه یا لنز باعث تاری و مشکلات دید می‌شود. این واژه در چشم‌پزشکی، بینایی‌شناسی و زندگی روزمره اهمیت دارد و درمان و اصلاح آن با ابزارهای بینایی مناسب می‌تواند کیفیت زندگی و سلامت چشم را بهبود بخشد.