Close Your Mouth

عبارت close your mouth در زبان فارسی به‌صورت «دهانت را ببند» یا «سکوت کن» ترجمه می‌شود.

این عبارت معمولاً به صورت مستقیم یا گاهی با لحنی نیمه‌لطیف به فرد گفته می‌شود تا صحبت کردن را متوقف کند، سکوت اختیار کند یا از اظهار نظر نامناسب خودداری نماید. Close به معنای «بستن» و mouth به معنای «دهان» است؛ بنابراین معنای تحت‌اللفظی آن مشخص و روشن است، اما در عمل کاربرد آن می‌تواند بسته به لحن و زمینه، از نصیحت ساده تا دستور شدید متغیر باشد.

در مکالمات روزمره، close your mouth معمولاً زمانی به کار می‌رود که فرد در حال صحبت کردن بیش از حد، حرف زدن بی‌موقع یا اظهار نظر نادرست است. برای مثال، در موقعیتی که کسی مشغول غیبت یا حرف‌های نامناسب است، گفته می‌شود: Close your mouth before you say something you’ll regret («دهانت را ببند قبل از اینکه چیزی بگویی که بعداً پشیمان شوی»). این کاربرد، ترکیبی از هشدار و توصیه برای کنترل زبان و رفتار است.

در محیط‌های آموزشی یا کاری، این عبارت می‌تواند به معنای الزام به رعایت نظم و احترام به دیگران باشد. به عنوان مثال، معلم یا مدیر ممکن است بگوید: Please, close your mouth while the presentation is going on («لطفاً هنگام ارائه، دهانت را ببند») تا جریان کار یا تدریس مختل نشود. در این حالت، عبارت نقش ابزاری برای حفظ نظم و تمرکز دارد و لزوماً بار منفی یا توهین‌آمیز ندارد.

از دیدگاه روان‌شناختی، close your mouth بیانگر ضرورت کنترل خود و مهار گفتار است. انسان‌ها گاهی بدون فکر یا از روی هیجان سخن می‌گویند و این می‌تواند پیامدهای منفی داشته باشد. این عبارت یادآور این است که مهارت مدیریت زبان، یکی از جنبه‌های مهم رفتار اجتماعی و هوش هیجانی است و کنترل گفتار می‌تواند از بروز تعارض یا سوءتفاهم جلوگیری کند.

از منظر زبانی و فرهنگی، close your mouth نمونه‌ای از عبارات مستقیم است که هم عملکرد رفتاری دارد و هم بار ارتباطی. این عبارت نشان می‌دهد که زبان نه تنها ابزار بیان افکار است، بلکه ابزاری برای کنترل رفتار، ایجاد نظم و مدیریت تعاملات انسانی نیز محسوب می‌شود. به همین دلیل، استفاده از آن باید با توجه به لحن، موقعیت و فرهنگ محیط صورت گیرد تا هم مؤثر باشد و هم احترام به دیگران حفظ شود.