رنجور به انگلیسی

کلمه‌ی «رنجور» در زبان انگلیسی به ailing, frail, یا در برخی زمینه‌ها sickly ترجمه می‌شود. بسته به بافت جمله، واژه‌هایی مانند unwell, feeble, یا delicate نیز می‌توانند معادل مناسبی باشند.

«رنجور» واژه‌ای فارسی است که در توصیف کسی یا چیزی به کار می‌رود که در وضعیت ناتوانی، ضعف جسمی یا روحی، یا بیماری قرار دارد. این واژه در ادبیات فارسی، هم در معنای پزشکی و هم در مفهومی استعاری یا عاطفی کاربرد دارد. وقتی می‌گوییم فردی "رنجور است"، معمولاً منظور ما تنها ناتوانی جسمی نیست، بلکه بار معنایی این واژه می‌تواند به ضعف احساسی، فرسودگی روحی یا دل‌آزردگی هم اشاره داشته باشد. در زبان انگلیسی نیز واژه‌هایی چون ailing یا sickly حس مشابهی را منتقل می‌کنند و از نظر کاربرد، اغلب در توصیف کسانی به‌کار می‌روند که به طور مداوم یا مزمن درگیر ضعف یا بیماری‌اند.

در زمینه‌ی سلامت، فرد رنجور ممکن است دچار بیماری‌های مزمن یا کهولت باشد. این افراد معمولاً نیاز به مراقبت ویژه، رژیم‌های خاص غذایی، و توجه به سلامت روانی دارند. واژه‌ی «frail» نیز به‌ویژه برای توصیف افراد سالمند به کار می‌رود که بدن آن‌ها شکننده و مستعد آسیب است. در پزشکی و مراقبت‌های بالینی، شناخت وضعیت "رنجوری" یا «frailty» اهمیت زیادی دارد، چرا که توانایی بدن برای مقابله با فشارها و بیماری‌ها را کاهش می‌دهد.

در ادبیات و زبان شاعرانه، رنجور بودن بیش از آنکه ناظر بر وضعیت فیزیکی باشد، به حالات درونی انسان‌ها اشاره دارد. شاعران کلاسیک فارسی مانند سعدی و حافظ، از واژه‌ی رنجور برای توصیف عاشقی دل‌خسته، انسانی غم‌دیده، یا کسی که از فراق معشوق در رنج است استفاده می‌کردند. در این معنا، "رنجوری" می‌تواند نوعی از احساس لطیف، ملایم و شاعرانه باشد که گاه حتی نوعی ارزش هنری و انسانی در خود دارد. واژگانی مانند delicate یا afflicted در انگلیسی ممکن است بخشی از این بار معنایی را انتقال دهند، هرچند معادل دقیق آن در همه بافت‌ها دشوار است.

از نظر اجتماعی، جامعه‌ی رنجور می‌تواند اشاره به مردمانی داشته باشد که درگیر مشکلات اقتصادی، بحران‌های روانی یا ناامیدی هستند. در اینجا «رنجور» دیگر فردی نیست، بلکه یک وضعیت اجتماعی یا فرهنگی توصیف می‌شود. اصطلاحاتی مانند ailing society یا wounded community در متون انگلیسی‌زبان برای اشاره به این مفهوم به کار می‌رود. چنین جوامعی نیازمند بهبود ساختاری، توجه سیاسی و دلسوزی فرهنگی هستند تا از وضعیت ضعف خارج شوند.

واژه‌ی «رنجور» اگرچه ممکن است نشانه‌ی بیماری یا ضعف تلقی شود، اما در برخی بافت‌ها حاوی نوعی لطافت انسانی و نیاز به مراقبت است. فرد رنجور، خواه در جسم باشد یا در جان، حامل نشانه‌ای از انسانیت، آسیب‌پذیری و نیاز به توجه است. در دنیایی که گاه سرد و بی‌تفاوت می‌شود، توجه به "رنجور بودن" خود نشانه‌ای از شفقت، همدلی و بلوغ اخلاقی جامعه است.