Workbench

کلمه‌ی «workbench» در زبان فارسی به «میز کار» ترجمه می‌شود.

واژه‌ی «workbench» معمولاً به یک سطح یا میز محکم و پایدار گفته می‌شود که برای انجام کارهای دستی، تعمیرات، ساخت‌وساز یا پروژه‌های صنعتی و هنری به کار می‌رود. این میزها اغلب از جنس چوب سخت، فلز یا ترکیبی از هر دو ساخته می‌شوند و به گونه‌ای طراحی شده‌اند که در برابر فشار، ضربه و وزن ابزار و قطعات مقاومت بالایی داشته باشند. یک میز کار معمولی می‌تواند شامل کشو، قفسه و حتی گیره‌های مخصوص برای ثابت نگه داشتن قطعات باشد.

از نظر زبان‌شناسی، «workbench» یک واژه مرکب است که از ترکیب «work» (کار) و «bench» (نیمکت یا میز) ساخته شده است. این ترکیب معنایی روشن و مستقیم دارد، زیرا این میز دقیقاً مکانی برای انجام کار است. چنین واژه‌هایی در زبان انگلیسی به‌طور گسترده در حوزه ابزار و تجهیزات دیده می‌شوند، مانند «workshop» (کارگاه) یا «workspace» (محیط کار).

در صنایع چوب، میز کار یکی از اصلی‌ترین تجهیزات کارگاه نجاری محسوب می‌شود. نجاران از آن برای بریدن، سنباده‌زدن، مونتاژ یا پرداخت نهایی قطعات استفاده می‌کنند. سطح میز معمولاً صاف و محکم است و ممکن است دارای سوراخ‌ها یا شیارهایی برای نصب ابزارهای کمکی باشد. همچنین، ارتفاع میز کار در این حرفه طوری تنظیم می‌شود که کاربر هنگام استفاده فشار کمتری به کمر و شانه‌هایش وارد شود.

در حوزه‌ی فلزکاری نیز «workbench» جایگاه مهمی دارد. فلزکاران و مکانیک‌ها از این میز برای برش، جوشکاری، خم‌کاری یا تعمیر قطعات استفاده می‌کنند. در این کاربرد، میز کار معمولاً دارای روکش فلزی و مقاومت بالاتری در برابر حرارت و ضربه است. بسیاری از این میزها مجهز به سیستم‌های جمع‌آوری براده یا محل نگهداری ابزار هستند تا محیط کار تمیز و منظم بماند.

علاوه بر کارگاه‌های حرفه‌ای، میز کار در محیط‌های آموزشی و خانگی هم کاربرد دارد. هنرمندان، مهندسان و حتی علاقه‌مندان به ساخت کاردستی‌ها از نسخه‌های کوچک‌تر و قابل‌حمل میز کار استفاده می‌کنند. در محیط‌های آموزشی، این میزها اغلب برای آموزش مهارت‌های عملی به دانش‌آموزان و دانشجویان استفاده می‌شوند. در خانه نیز نسخه‌های جمع‌وجور آن می‌تواند برای تعمیرات کوچک یا پروژه‌های سرگرمی به کار رود.