Heredity

کلمه‌ی heredity در زبان فارسی به «وراثت» ترجمه می‌شود.

وراثت به معنای انتقال ویژگی‌ها، صفات و خصوصیات زیستی از والدین به فرزندان است. این انتقال می‌تواند شامل صفات ظاهری مانند رنگ چشم و قد، ویژگی‌های فیزیولوژیکی همچون گروه خونی، و حتی برخی استعدادها یا زمینه‌های بیماری‌ها باشد. وراثت در اصل پایه‌ای‌ترین مفهوم در زیست‌شناسی و علم ژنتیک به شمار می‌رود، زیرا توضیح می‌دهد که چگونه اطلاعات زیستی از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود.

این فرآیند به کمک واحدهایی به نام ژن انجام می‌شود که درون کروموزوم‌ها و در ساختار DNA قرار دارند. ژن‌ها مانند دستورالعمل‌هایی دقیق عمل می‌کنند و تعیین می‌کنند که سلول‌ها چگونه پروتئین‌های خاصی را تولید کنند. همین پروتئین‌ها در نهایت ساختار و عملکرد بدن موجود زنده را شکل می‌دهند. به همین دلیل است که هر فرد، ترکیبی منحصر‌به‌فرد از ژن‌های والدین خود را به ارث می‌برد.

مطالعه‌ی وراثت از دوران باستان مورد توجه انسان بوده است. کشاورزان و دامداران اولیه با مشاهده‌ی شباهت‌های میان نسل‌ها، به‌صورت تجربی از اصول وراثت در پرورش گیاهان و حیوانات استفاده می‌کردند. اما علم مدرن ژنتیک با کارهای گرگور مندل در قرن نوزدهم شکل گرفت. او با آزمایش روی گیاهان نخود توانست قوانینی را کشف کند که بعدها به‌عنوان قوانین مندل در وراثت شناخته شدند و پایه‌ی علم ژنتیک شدند.

نقش وراثت تنها به صفات مثبت یا خنثی محدود نمی‌شود، بلکه در بروز بسیاری از بیماری‌ها و اختلالات نیز دخیل است. برخی بیماری‌ها مانند هموفیلی یا فیبروز کیستیک ناشی از تغییرات یا جهش‌های ژنی هستند که از طریق وراثت منتقل می‌شوند. البته محیط و سبک زندگی نیز می‌توانند بر بروز یا شدت این بیماری‌ها تأثیر بگذارند. بنابراین، وراثت و محیط معمولاً در تعامل با یکدیگر عمل می‌کنند و شکل‌دهنده‌ی سلامت و شخصیت فرد هستند.

وراثت پلی میان گذشته و آینده‌ی زیستی موجودات است. این پدیده نه‌تنها باعث بقای گونه‌ها می‌شود، بلکه بستری برای تنوع ژنتیکی نیز فراهم می‌آورد. تنوع ژنتیکی که حاصل ترکیب‌های متفاوت ژنی است، کلید اصلی سازگاری موجودات با تغییرات محیطی و بقای آن‌ها در طول زمان به‌شمار می‌رود.