تف به انگلیسی

کلمه‌ی «تف» در زبان انگلیسی به spit ترجمه می‌شود.

تف یا همان بزاقی که به عمد یا ناخودآگاه از دهان بیرون ریخته می‌شود، از ترکیب آب، آنزیم‌ها، الکترولیت‌ها و مخاط تشکیل شده است. بدن انسان روزانه به طور طبیعی مقدار زیادی بزاق تولید می‌کند که نقش مهمی در فرایند گوارش، حفظ سلامت دهان و دندان، و روان‌سازی گفتار ایفا می‌کند. بزاق آنزیم‌هایی دارد که هضم غذا را از لحظه‌ی ورود به دهان آغاز می‌کنند، به‌ویژه آنزیم آمیلاز که نشاسته‌ها را تجزیه می‌کند.

اما وقتی حرف از «تف کردن» می‌زنیم، معمولاً جنبه‌ی فرهنگی، اجتماعی یا بهداشتی موضوع مطرح می‌شود. در بسیاری از فرهنگ‌ها، عمل تف کردن در مکان‌های عمومی، حرکتی ناپسند و بی‌ادبانه تلقی می‌شود. با این حال در برخی سنت‌ها، مانند برخی ورزش‌ها (مثلاً کشتی یا بوکس) یا حتی در طب سنتی، تف کردن گاهی برای رهایی از مزاحمت‌های جسمی (مثل مخاط گلو) طبیعی شمرده می‌شود. در ادبیات یا فیلم‌ها نیز، تف گاهی نشانه‌ی خشم، تحقیر یا بی‌احترامی است و به صورت نمادین استفاده می‌شود.

در حوزه‌ی بهداشت عمومی، تف کردن در فضاهای مشترک می‌تواند خطر انتقال بیماری‌هایی مثل سل یا حتی ویروس‌هایی نظیر کرونا را به همراه داشته باشد. به همین دلیل، بسیاری از کشورهای جهان قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای مقابله با این رفتار در اماکن عمومی وضع کرده‌اند. تف به‌ویژه زمانی که فرد دچار عفونت‌های تنفسی است، می‌تواند ناقل میکروب‌ها و ویروس‌ها به سطوح و دیگران باشد و از این منظر نه‌تنها ناپسند، بلکه خطرناک نیز به شمار می‌آید.