Thieve

کلمه‌ی thieve در زبان فارسی به «دزدیدن» یا «سرقت کردن» ترجمه می‌شود.

این واژه به عملی اشاره دارد که فردی به‌طور غیرقانونی یا مخفیانه مال دیگری را می‌گیرد و معمولاً با قصد سود شخصی همراه است. Thieve فعل (verb) است و در زبان انگلیسی نسبتاً رسمی یا ادبی به کار می‌رود، در حالی که معادل روزمره و محاوره‌ای آن معمولاً steal است.

از منظر قانونی و اجتماعی، thieve به عملی مجرمانه اشاره دارد که حقوق مالکیت فرد دیگری را نقض می‌کند. برای مثال، جمله‌ی He was caught thieving from the market به این معناست که «او در حال دزدیدن از بازار گرفتار شد». استفاده از این واژه در متون حقوقی و خبری تأکید بر ماهیت غیرقانونی و ناپسند عمل دارد و مسئولیت فرد را برجسته می‌کند.

در ادبیات و متون داستانی، thieve اغلب برای ایجاد تصویرهای هیجانی یا اخلاقی از شخصیت‌ها به کار می‌رود. نویسندگان ممکن است از آن برای توصیف شخصیت‌های منفی، قهرمانان خائن یا دزدان در داستان‌ها بهره ببرند. به کارگیری این فعل، حس تعلیق و تنش را در روایت تقویت می‌کند و رفتار شخصیت‌ها را به شکل تصویری و ملموس نشان می‌دهد.

در متون آموزشی یا ادبی، thieve می‌تواند به صورت استعاری به معنای گرفتن چیزی بدون حق قانونی یا اخلاقی به کار رود. برای نمونه، جمله‌ای مانند Greed can make people thieve opportunities from others نشان می‌دهد که «طمع می‌تواند باعث شود افراد فرصت‌ها را از دیگران بگیرند». این کاربرد استعاری نشان می‌دهد که واژه می‌تواند فراتر از سرقت مادی، مفاهیم روانی، اجتماعی و اخلاقی را نیز منتقل کند.

استفاده از thieve به جای steal، به متن لحن ادبی یا رسمی می‌بخشد و به خواننده یا شنونده حس دقیق‌تر و ملموس‌تری از عمل دزدیدن منتقل می‌کند. این واژه علاوه بر اشاره به جنبه‌ی عملی، گاهی جنبه‌ی اخلاقی و تأثیر آن بر جامعه و افراد را نیز برجسته می‌سازد.

گذشته‌ی ساده thieve در زبان انگلیسی thieved است.

شکل سوم thieve در زبان انگلیسی thieved است.

وجه وصفی حال thieve در زبان انگلیسی thieving است.

سوم‌شخص مفرد thieve در زبان انگلیسی thieves است.