Pinnacle

معنی و نمونه‌جمله‌ها

• noun verb - transitive
  اوج، منتهی درجه، قله نوک‌تیز، رأس، برج
  • - men who have reached the pinnacle of fame
  • - مردانی که به اوج شهرت رسیده‌اند

  • - He did not desire to be pinnacled, but rather preferred to lead an ordinary life.
  • - میل نداشت که او را به عرش برسانند؛ بلکه بیشتر می‌خواست دارای زندگی عادی‌ای باشد.