Nauseous

کلمه‌ی «nauseous» در زبان فارسی به معنی «دارای حالت تهوع» یا «تهوع‌آور» ترجمه می‌شود.

این واژه صفت است و معمولاً برای توصیف احساس بیماری معده یا حالت تهوع به کار می‌رود، یا گاهی به چیزهایی اشاره دارد که باعث تهوع می‌شوند. ریشه‌ی آن از واژه‌ی لاتین nausea گرفته شده است که به معنای «حالت بیماری یا تهوع» است.

در کاربرد روزمره، «nauseous» اغلب برای توصیف تجربه‌ی جسمانی فرد به کار می‌رود. برای مثال، جمله‌ی I feel nauseous after the boat ride به معنی «بعداز قایق‌سواری حالت تهوع دارم» بیانگر حس ناراحتی معده و نیاز به آرامش یا استراحت است. این استفاده نشان‌دهنده‌ی تجربه‌ی مستقیم و شخصی فرد است و معمولاً با علائم دیگری مانند سبکی سر، تعریق یا احساس سرگیجه همراه است.

در برخی منابع زبانی، «nauseous» به طور دقیق به معنای «تهوع‌آور» نیز آمده است؛ یعنی چیزی که باعث تهوع دیگران می‌شود، مانند The smell was nauseous («بو تهوع‌آور بود»). بنابراین، این واژه هم می‌تواند احساس درونی فرد و هم اثر بیرونی چیزی بر حس تهوع دیگران را بیان کند. این دو کاربرد بسته به متن و زمینه‌ی جمله متفاوت است و گاهی باعث سردرگمی زبان‌آموزان می‌شود.

از دیدگاه پزشکی و روان‌شناختی، حالت «nauseous» معمولاً ناشی از اختلالات معده، تعادل شیمیایی بدن، حرکت، یا حتی استرس و اضطراب است. این حالت می‌تواند خفیف یا شدید باشد و به سرعت بر فعالیت روزمره تأثیر بگذارد. بنابراین، در مکالمات رسمی پزشکی یا مشاوره‌های سلامتی، این واژه برای توصیف دقیق احساس بیمار مورد استفاده قرار می‌گیرد و به پزشک کمک می‌کند تا تشخیص صحیح را ارائه دهد.

در سطح فرهنگی و ادبی، «nauseous» گاه به صورت استعاری برای توصیف احساسات ناخوشایند شدید یا تنفر نیز به کار می‌رود. برای مثال، نویسنده‌ای ممکن است بگوید: The corruption in the city was nauseous («فساد در شهر تهوع‌آور بود») تا حسی قوی از انزجار و ناراحتی را منتقل کند. چنین کاربردهایی نشان می‌دهد که این واژه، علاوه بر نقش فیزیکی و پزشکی، می‌تواند بار معنایی و عاطفی قدرتمندی نیز داشته باشد.