Incriminate

معنی و نمونه‌جمله‌ها

• verb - transitive
  مقصر قلمداد کردن، به‌گناه متهم کردن، گرفتارکردن، تهمت زدن به، گناهکار قلمداد نمودن
  • - The feathers under the cage tend to incriminate the cat.
  • - پرهای زیر قفس گناه را متوجه گربه می‌کند.

  • - He incriminated the other two students to the teacher.
  • - او نزد معلم گناه را به گردن آن دو شاگرد دیگر انداخت.

  • - He refused to testify fearing to incriminate himself.
  • - چون نمی‌خواست خود را در معرض اتهام قرار دهد از دادن شهادت خودداری کرد.

  • - On the basis of the incriminating evidence found in his room, he was arrested last night.
  • - بر مبنای مدارک دال بر گناهکاری او - که در اتاقش پیدا شد- دیشب او را بازداشت کردند.