Disoblige

معنی و نمونه‌جمله‌ها

• verb - transitive
  رنجانیدن، دل کسی را شکستن، تقاضای کسی را انجام ندادن، منت ننهادن بر، ممنون نکردن
  • - She had promised to help her friend, but was forced to disoblige him for lack of time.
  • - قول داده بود که به دوستش کمک کند؛ ولی به‌دلیل کمبود وقت مجبور شد روی او را زمین بیندازد.

  • - Their action was not offensive to him but proved somewhat disobliging.
  • - عمل آنان در نظرش زننده نبود؛ ولی تا اندازه‌ای باعث ناراحتی او شد.

  • - He didn't wish to disoblige his landlord.
  • - او نمی‌خواست صاحب‌خانه خود را برنجاند.