Resilient

کلمه‌ی «resilient» در زبان فارسی به «تاب‌آور» یا «پایدار در برابر مشکلات» ترجمه می‌شود.

«Resilient» صفتی است که برای توصیف فرد، جامعه، سیستم یا حتی مواد استفاده می‌شود که قادر به بازگشت سریع به حالت طبیعی پس از مواجهه با مشکلات، فشارها یا تغییرات است. این واژه نشان می‌دهد که شخص یا چیز مورد نظر توانایی تحمل سختی‌ها و بازیابی خود را دارد. برای مثال، جمله‌ی «She is very resilient and recovers quickly from setbacks» به معنای «او بسیار تاب‌آور است و به سرعت از شکست‌ها بهبود می‌یابد» نشان‌دهنده‌ی توانایی فرد در مدیریت مشکلات و فشارهاست.

از نظر کاربردی، «resilient» در روانشناسی، مدیریت، محیط زیست، مهندسی و زندگی روزمره به کار می‌رود. در روانشناسی، به توانایی افراد برای مقابله با استرس و فشارهای زندگی اشاره دارد. در محیط‌های کاری و مدیریتی، resilience به توانایی سازمان‌ها یا تیم‌ها برای مقابله با بحران‌ها و تغییرات سریع اشاره می‌کند. حتی در علوم مواد، «resilient» می‌تواند به موادی گفته شود که پس از تغییر شکل یا فشار، به حالت اولیه بازمی‌گردند.

از نظر دستوری، «resilient» صفتی است که از ریشه فعل «resile» به معنای «بازگشتن» یا «ارتجاع داشتن» مشتق شده است. این ساختار باعث می‌شود صفت بتواند کیفیت بازگشت‌پذیری، تحمل و انعطاف‌پذیری را به موجودات، افراد یا اشیاء نسبت دهد و در توصیف ویژگی‌های مثبت و مهم کاربرد داشته باشد.

در متون ادبی و رسانه‌ای، «resilient» برای توصیف شخصیت‌ها یا جوامعی که توانایی مقابله با مشکلات و دشواری‌ها را دارند استفاده می‌شود. نویسندگان با به کار بردن این واژه، قدرت روحی، انعطاف و تاب‌آوری شخصیت‌ها را برجسته می‌کنند و پیام انگیزشی یا تحلیلی به خواننده منتقل می‌نمایند.

«resilient» واژه‌ای چندبعدی است که هم در روانشناسی، مهندسی و محیط زیست کاربرد دارد و هم در زندگی روزمره و ادبیات برای توصیف تاب‌آوری، انعطاف و توانایی بازگشت به وضعیت طبیعی پس از مشکلات استفاده می‌شود. شناخت دقیق این واژه، توانایی توصیف ویژگی‌های مثبت و مهم افراد، جوامع و سیستم‌ها را در زبان انگلیسی به شکل مؤثری تقویت می‌کند.