Formality

کلمه‌ی «formality» در زبان فارسی به «رسمیت» یا «تشریفات» ترجمه می‌شود.

«Formality» به مجموعه‌ای از قواعد، آداب یا اقدامات رسمی گفته می‌شود که معمولاً در موقعیت‌های اجتماعی، اداری یا قانونی رعایت می‌شوند. این مفهوم می‌تواند به یک روند بوروکراتیک مانند پر کردن فرم‌های رسمی اشاره داشته باشد، یا به رفتارهای اجتماعی مثل سلام‌ و احوال‌پرسی‌های تشریفاتی و تعارف‌های متداول مربوط شود. در اصل، «formality» نوعی رفتار یا اقدام است که بیشتر به‌دلیل عرف و ضرورت‌های اجتماعی یا قانونی انجام می‌شود، نه لزوماً به‌دلیل احساس یا نیاز شخصی.

از منظر اجتماعی، «formality» ابزار حفظ نظم و احترام در تعاملات میان افراد به شمار می‌رود. مثلاً در یک جلسه کاری، استفاده از عنوان‌ها و خطاب‌های محترمانه یا پوشیدن لباس رسمی بخشی از «formality» است. در چنین شرایطی، رعایت این موارد باعث ایجاد فضایی حرفه‌ای و منظم می‌شود و جایگاه و نقش افراد را مشخص‌تر می‌سازد.

از دید حقوقی، «formality» می‌تواند به روندها و الزامات رسمی اشاره کند که برای اعتبار قانونی یک قرارداد، سند یا تصمیم ضروری است. به‌عنوان نمونه، امضای اسناد رسمی در حضور شاهد یا ثبت یک قرارداد در دفترخانه بخشی از «formalities» قانونی محسوب می‌شود. بدون رعایت این جزئیات، سند یا قرارداد ممکن است فاقد اعتبار حقوقی باشد.

با این حال، «formality» همیشه با نوعی دوگانگی همراه است. از یک سو، رعایت آن نشانه احترام و پایبندی به قواعد اجتماعی است، اما از سوی دیگر، گاهی ممکن است خشک، غیرضروری یا حتی مانعی برای ارتباط صمیمانه و آزادانه به نظر برسد. به همین دلیل، بسیاری از افراد در موقعیت‌های غیررسمی ترجیح می‌دهند از «formality»‌های بیش‌ازحد پرهیز کنند.

«formality» را می‌توان بازتابی از ساختارهای اجتماعی، فرهنگی و قانونی دانست که تعاملات انسانی را هدایت می‌کنند. این مفهوم هم جنبه مثبت دارد، چون باعث ایجاد چارچوب و احترام متقابل می‌شود، و هم جنبه محدودکننده، زیرا می‌تواند صمیمیت و خودانگیختگی روابط انسانی را کاهش دهد.