Lord

کلمه‌ی «lord» در زبان فارسی به «ارباب»، «خداوند» یا «لرد» ترجمه می‌شود، بسته به زمینه‌ی استفاده.

واژه‌ی «lord» از جمله اصطلاحاتی است که بار معنایی و کاربردهای متفاوتی در زمینه‌های تاریخی، دینی، اجتماعی و فرهنگی دارد. در زبان انگلیسی، این واژه در بسیاری از متون رسمی، مذهبی، تاریخی و ادبی دیده می‌شود و معمولاً جایگاه یا منزلت بالایی را نشان می‌دهد. در فارسی، معادل دقیق آن بسته به بافت جمله ممکن است متفاوت باشد؛ گاه به معنای مالک یا ارباب یک زمین یا منطقه، گاه به معنای خداوند در متون مذهبی، و گاه به‌عنوان عنوان اشرافی در فرهنگ بریتانیا به کار می‌رود.

در بستر تاریخی و فئودالی، «lord» به شخصی اطلاق می‌شد که مالک زمین‌ها و رعایا بود و قدرت سیاسی و اقتصادی قابل‌توجهی در محدوده‌ی خود داشت. این نوع اربابان، بخشی از نظام طبقاتی جوامع قرون وسطایی بودند و در ازای وفاداری رعایا، از آن‌ها حمایت نظامی یا اقتصادی می‌کردند. در آن زمان، واژه‌ی «lord» نه‌فقط جایگاه اقتصادی، بلکه موقعیت سیاسی و گاه قضایی افراد را نیز تعریف می‌کرد و تفاوتی بنیادین میان طبقات اجتماعی ایجاد می‌نمود.

در سنت مسیحی و متون مذهبی انگلیسی‌زبان، واژه‌ی «Lord» (با حرف بزرگ آغازین) به معنای «خداوند» است و غالباً برای اشاره به خدا یا عیسی مسیح به کار می‌رود. در ترجمه‌های کتاب مقدس، این واژه با حروف بزرگ نوشته می‌شود تا وجه الهی و متعالی آن مورد تأکید قرار گیرد. در این معنا، «Lord» نشانگر قدرت مطلق، عدالت، رحمت و حضور قدسی است. در ادیان توحیدی دیگر، همچون اسلام، واژه‌هایی چون «پروردگار» یا «خداوند» معادل مناسبی برای این کاربرد محسوب می‌شوند.

در فرهنگ بریتانیا، «Lord» یک عنوان اشرافی است که به اعضای طبقه‌ی نجیب‌زادگان اعطا می‌شود. این عنوان ممکن است به‌صورت موروثی یا از طریق انتصاب سلطنتی به فرد داده شود. افراد دارای عنوان «لرد» معمولاً عضو مجلس اعیان (House of Lords) در پارلمان بریتانیا هستند و در حوزه‌های سیاسی، قضایی یا اجتماعی نقش دارند. عنوان‌هایی مانند «Lord Chancellor» یا «Lord Mayor» نیز در نظام حکومتی بریتانیا رایج‌اند و نمایانگر مقام رسمی هستند.

از منظر ادبی و فرهنگی، واژه‌ی «lord» در آثار کلاسیک ادبیات انگلیسی و اروپایی اغلب برای شخصیت‌هایی با شأن و قدرت بالا به کار می‌رود. در نمایشنامه‌های شکسپیر، یا در رمان‌های تاریخی، این عنوان بیانگر احترام، سلطه یا حتی گاه طغیان و ظلم است. تصویر «لرد» در ادبیات می‌تواند مثبت یا منفی باشد؛ بسته به آن‌که او تجسم عدالت و خرد باشد یا نماینده‌ی استبداد و استثمار.