Discredit

معنی و نمونه‌جمله‌ها

• noun verb - transitive
  بی‌اعتباری، بدنامی، بی‌اعتبار ساختن
  • - There is no good reason to discredit her claims.
  • - دلیل محکمی برای رد ادعاهای او وجود ندارد.

  • - The discovery of new evidence threw discredit on that scholar's theories.
  • - یافتن شواهد جدید نظریه‌های آن دانشمند را مورد تردید قرار داد.

  • - The testimony of witnesses further discredited her claim of innocence.
  • - گواهی شهود، ادعای بی‌گناهی او را بیشتر از درجه اعتبار ساقط کرد.

  • - His crimes discredited his family.
  • - بزهکاری‌های او خانواده‌اش را بی‌آبرو کرد.

  • - Revelations by the press led to his discredit.
  • - افشاگری روزنامه‌ها به رسوایی او منجر شد.